De heenreis verliep prima dankzij de prima route beschrijving was het huis goed te vinden. We hebben twee geweldige weken gehad. Met weemoed verlaten we deze geweldige vakantiewoning. Twee weken hebben we hier met veel plezier vertoefd. Naast de rustdagen hebben we keuzes kunnen maken voor uitstapjes. De tijd was te kort om ze allemaal te kunnen maken. Naast genoemde dagtochten als Frauenalp, Gstoder, Turracher Höhe met zijn Nocky Flitzer, de Nockalm Höhestrasse, een dagje Salzburg, een bezoekje met picknick in St. Lambrecht, raden wij een (soms wel wat langere) rit aan naar het Muhrtal en het Maltatal. Hier kun je in de, nog hogere, bergen uitdagende wandelingen maken. En dan `s avonds heerlijk tafelen op het terras chillen op de bank, fijne gesprekken en `s nachts heerlijk slapen. En zo gaan we weer uitgerust naar huis.
Gezin met twee kinderen in puberleeftijd
Nu, bijna half tien 's avonds, valt de regen gestaag neer. Dat is de laatste avond van ons verblijf hier in Stadl geen enkel probleem. We hebben de achterliggende weken prima weer gehad. Dat is ook wel te zien aan onze bruingebrande koppen. Als het weer meezit is de vakantie wat ons betreft zo goed als geslaagd. Maar het onderkomen hier in Paal 166 is ons zeker ook prima bevallen! Voeg daarbij de prachtige omgeving: mooie natuur afgewisseld door pittoreske dorpjes of stadjes en het hoeft verder geen betoog dat het de afgelopen weken prima toeven was hier. Wat we zoal gedaan hebben ? We zijn naar de Turracher Höhe geweest (3-merentocht), we hebben het baantje bij Katschberg gedaan, een langere wandeltocht bij Obertauern (Wildsee). Dit was een prachtige tocht met als "sluitstuk" de Johannesfall. Gezwommen hebben we ook. Hier bij de Badesee, maar ook bij de Miltstattersee. Verder hebben we een bezoek gebracht aan Gmünd (met een klein Porschemuseum) en we hebben de berg af gerodeld bij St. Lambrecht. Daar hebben we ook even rondgelopen bij het klooster. En een dag zijn we gescheiden opgetrokkken: de dames met de Murtlalbahn naar Tamsweg, de heren mountainbiken bij St. Ruprecht.
Kortom: een afwisselende, leuke vakantie waar we nog lang van zullen nagenieten. Bedankt voor het beschikbaar stellen van deze prachtige vakantiewoning.
Gezin met vijf kinderen waarvan één boven de 15 en vier onder de 15 jaar
Omdat we eigenlijk fervente wanddengangers zijn, was het voor ons heel wat dat we na bijna 34 jaar huwelijk voor het eerst naar Oostenrijk gingen. Doel was om te wandelen in de bergen met daarbij speciale aandacht voor de flora. Het huis waarin we terecht kwamen voldeed volledig aan de verwachtingen. Ruim, comforabel en voorzien van een serre met een fraai uitzicht. Ook was alles aanwezig, wat je maar eventueel nodig zou kunnen hebben. Zelfs een strijkplank met strijkbout. Op de open plek in het bos aan de overkant van het huis, waren zo nu en dan edelherten te zien. Een keer zelfs acht stuks, allemaal geweidragers. Dergelijke `mannensociëteiten' komen voorafgaand aan de bronstperiode in september/oktober regelmatig voor, ook in Nederland, op de Veluwe bijvoorbeeld. We konden alles goed volgen met de meegebrachte verrekijker.
Het lopen in de bergen was voor ons, als plattelanders, wel even wennen. Na enkele dagen ging het een stuk beter. We zijn naar de Frauenalp, de Gstoder en enkele andere punten gelopen, waarvan we de naam niet eens weten. Bij de Fransz Jozephhütte in het Rieslingtal liepen we zelfs nog helemaal in de sneeuw. We begrepen dat ook in Oostenrijk de zomer wat later is begonnen. Dat was ook aan de flora te merken. Veel planten stonden nog niet in bloei. Toch hebben we zeer veel fraais gezien. Heel veel gentianen: voorjaarsgentiaan, stengelloze gentiaan en de gestippelde gentiaan (deze laatste heeft geelbruine bloemen met stipjes erop). Orchideeën: de grote muggenorchis, de grote keverorchis, de brede orchis, de bosorchis. Ook heel fraai zijn de alpenkwastjesbloemen (Soldanella), die soms zelfs gewoon in de sneeuw staan te bloeien. Ook het alpenvetblad (met geelwitte bloemen) en het gewoon vetblad (met blauwe bloemen) zijn het bekijken meer dan waard, vooral ook omdat vetblad een vleesetende plant is (in dit geval gaat het om kleine vliegjes, etc.)
Natuurlijk hebben we naast de hier genoemde nog heel veel andere planten gezien en gefotografeerd. In dat verband moet ook opgemerkt worden ,dat om het huis heen ook heel veel bloemen stonden te bloeien, toen we aankwamen (o.a. het weideklokje). Kortom: de natuur in Oostenrijk is overweldigend. We zijn ook hier onder de indruk gekomen van Gods schepping. Ook heel mooi was de tocht naar de Sölkpass. Daar hebben we ook nog de Hornfeldspitze beklommen. De wandeling ging hier en daar toch echt een beetje over de rotsblokken heen. Voor ons zestiger (of bijna zestigers) toch een forse klim. Ook de Nockalmstrasse was zeer de moeite waard. Wat een panorama`s en wat een prachtige planten. Drie soorten kartelblad: stijf kartelblad, alpenkartelblad en geel kartelblad. Ook konden we daar aurikels bewonderen (de ook voor ons mooiste sleutelbloem van de alpen). Naast de Mautstrasse hebben we ook nog andere wegen en weggetjes bereden, waar tol moest worden betaald. We zijn zelfs naar de Grossglocknerstrasse gereden. Het was een lange tocht (bij elkaar toch 6 uur rijden) maar zeker de moeite waard. Wat een enorme bergen en wat een sneeuw nog. Voor de auto betekende het wel een beproeving: veel stijgen, dalen en remmen. Wel viel ons op dat de rit er naartoe door een veel drukker gedeelte van Oostenrijk voerde. Het Murtal is voor ons (echt rustzoekers) wat dat betreft heel aangenaam. Ook verrast het ons dat de mensen hier zo vriendelijk zijn. We hebben in wellicht wat onbeholpen Duits toch heel wat gesprekjes kunnen voeren. In dit kader beleefden we 's avonds ook eens een grappig voorval: toen we stonden te kijken voor het hooiland van een boer, waarin ik heel veel brede orchis zag bloeien, kwam de boer op zijn sloffen naar buiten en vroeg ons wat we zagen. Ik vertelde hem het verhaal over die orchideeën, waarop hij zei dat hij dat helemaal niet wist. Hij wilde het wel graag van dichtbij zien (wij zagen het namelijk door onze verrekijker). Met sloffen aan trok hij het ons -door blubberig grasland- naar die planten. Ik heb het hem van dichtbij allemaal lagen zien, waarop hij yei dat we er gerust een aantal mochten uitsteken en meenemen. Ik heb hem gezegd dat dat in ons eigen land streng verboden is en dat die planten het ook niet doen in eigen tuin (ze leven in symbiose met bodemschimmels). Het zal wel duidelijk zijn hoe wij terugkwamen uit dat land (hij had in ieder geval heel wat modder in zijn sloffen en sokken).
Twee grote watervallen hebben we bekeken: de Gnadefall (ergens bij Untertauern) en de Güntherfall. De laatste was bijzonder imposant. Een prachtig pad ernaast en eroverheen. Ook mooie bosplanten: clematis, eenbes, zwarte gifbes, heelkruid, dalkruid, kranssalomonszegel en ook nog de fraaie negenbladige tandveldkers (een verwant van de pinksterbloem).
Kortom: we hebben in deze vakantie heel, heel veel gezien en genoten. We zullen proberen er thuis een mooie film en een mooi fotoboek van te maken.
Gezin met drie volwassen kinderen
